مقایسه ی اثر برنامه ی تمرین هوازی و مقاومتی بر متابولیسم استراحتی و ترکیب بدنی مردان غیرفعال

زمینه و هدف: اطلاعات در مورد متابولیسم استراحتی و ترکیب بدنی برای تعریف برنامه ی تغذیه ی مناسب، تعادل انرژی و کنترل وزن مهم می باشد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه ی اثر برنامه ی تمرین هوازی و مقاومتی بر متابولیسم استراحتی و ترکیب بدنی مردان غیرفعال بود. روش بررسی: 28 نفر دانشجوی غیرفعال به صورت تصادفی به سه گروه، برنامه ی تمرین هوازی (8 نفر) تمرین مقاومتی (10 نفر) و شاهد (10 نفر) تقسیم شدند. برنامه های تمرین هوازی (دویدن، 3 جلسه در هفته، با شدت 65 الی 85 درصد hrmax) و مقاومتی (3 جلسه در هفته، 11 گروه عضلانی، 3 نوبت با 65 درصد 1rm) به مدت 6 هفته به اجرا درآمد. قبل و بعد از اجرای برنامه های تمرینی میزان متابولیسم استراحتی، ترکیب بدنی و حداکثر اکسیژن مصرفی آزمودنی ها تعیین شد. یافته ها: نتایج نشان داد میزان متابولیسم استراحتی در گروه تمرین مقاومتی افزایش معنی داری داشت (05/0p<)، و نیز کاهش معنی داری در میزان متابولیسم استراحتی گروه تمرین هوازی مشاهده شد (05/0p<). در گروه شاهد تغییر معنی داری در میزان متابولیسم استراحتی مشاهده نشد. البته وقتی متابولیسم استراحتی به طور نسبی بر حسب توده ی بدون چربی محاسبه شد، هیچ تغییر معنی داری در مقدار متابولیسم استراحتی گروه ها مشاهده نشد. بعد از برنامه ی تمرین هوازی کاهش معنی داری در کلیه ی عوامل ترکیب بدن به وجود آمد. اما پس از برنامه ی تمرین مقاومتی افزایش معنی داری در مقدار توده ی بدون چربی بدن و bmi و کاهش معنی داری در درصد چربی بدن و توده ی چربی بدن مشاهده شد (05/0p<). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد، کاهش وزن بیشتر به مقدار انرژی مصرفی تمرین ارتباط داشته باشد تا نوع تمرین و بین استفاده از تمرینات هوازی و مقاومتی در افزایش متابولیسم استراحتی و کاهش وزن تفاوت چندانی وجود ندارد.